Hagræðing á kostnað réttlætis

Á hverjum degi birtast fregnir af þeirri velmegun og þeirri hagvaxtaraukningu sem nú á sér stað hér á Íslandi.

Ef skoðaðar eru þær hagvaxtarlýsingar sem birtast daglega í fjölmiðlum mætti halda að hér sé að skapast fyrirmyndarþjóðfélag sem umheimurinn mætti draga dám af.

Raunin er því miður önnur, það fyrirmyndarþjóðfélag sem Ísland hefur verið er að líða undir lok. Á meðan þjóðin sefur fer siðferðisvitund atvinnurekenda hnignandi og er nú komin á hraða niðurleið í forarpitt græðginnar.

Græðgi íslenskra atvinnurekenda er orðin slík, að í öllum þeim hagvexti og allri þeirri velmegun sem nú ríkir í okkar samfélagi, er launum umönnunarstarfsmanna, verkamanna og allra þeirra sem vinna með höndunum haldið niðri með innflutningi á ódýrum útlendingum. Ekki er hægt að sjá að þar sé hagvöxturinn að skila sér.

Enn erfiðara er það orðið fyrir hinn almenna borgara að verða sjálfs síns herra og auðæfin færast á sífellt færri hendur. Hagræðingin er öllu fremri, jafnvel framar sjálfu réttlætinu.

Í nafni hagræðingar fá auðhringir einkaaðgang að auðlindum Íslands.

Í nafni hagræðingar fá aðeins þeir ríku aðgang að þeim milljörðum sem sjávarútvegurinn skapar árlega.

Í nafni hagræðingar er íslenski bóndinn gerður að leiguliða.

Í nafni hagræðingar á nú með vatnalögum, að afnema þá hefð, að vatnið sé í eigu almennings, nú á að koma vatninu í hendur auðhringa með öllu því óréttlæti sem sú hagræðing felur í sér.

En hvað viljum við Íslendingar í þessum málum?

Viljum við Íslendingar að vatns- og orkuauðlindir okkar fari í sama farveg og sjávarauðlindirnar?
Viljum við Íslendingar að auðhringir klófesti orku-, vatns- og sjávarauðlindir þjóðarinnar í nafni hagræðingar?

Þann 12. maí næstkomandi höfum við Íslendingar valið. Sá farvegur í átt að óréttlæti, sem við Íslendingar erum komnir í, er ekki orðin að einstefnu. Við getum enn lagað áttavitann áður en skipið siglir í strand og engu verður breytt.

Látum réttlætið ekki bíða lægri hlut í nafni hagræðingar.

 

Reykjavík 9. mars 2007
Viðar H. Guðjohnsen

Grein þessi birtist í Morgunblaðinu þann 5. apríl 2007